Many colours in a hotel

Terwijl we ontbijten kijken we naar buiten, de ontbijtzaal kijkt uit op het zwembad. Een zwembad met daarom heen heel veel stoelen, opgestapeld te wachten op diensten aan de zonnebaders, de lezers, de luierikken, de zwemlustigen en de omzichheenkijkers aan te bieden. Een man is bezig 2 bedjes klaar te maken voor een dagje zwembad. Minutieus legt hij de handdoeken goed, nee nog niet goed genoeg en opnieuw wordt de handdoek weer wat centimeters verlegd. Ondertussen komt een jongeman vol bravour het zonnedek op gestapt. Hij sleept kunststof ligmatten achter zich aan, handdoeken nonchalant over zijn schouders. Pakt de eerst beste stoelen die er al staan, gooit de matten erop en drapeert de handdoeken eroverheen. Ondertussen is de man nog met de 1e handdoel bezig, het is nog niet helemaal naar zijn zin en legt hem toch weer iets anders neer, hij lijkt tevreden en pakt de 2e handdoek met eenzelfde dessin als hij heeft. En begint met de 2e stoel klaar te zetten. De jongeman schrikt op want hij hoort een bekende stem vanaf het balkon een meter of 10 verder op, 3 hoog. 'de verkeerde plek', 'ik wil die stoelen daar niet hebben'. Hij kijkt geërgerd omhoog, haalt zijn schouders op en pakt dan maar het ligbed in zijn geheel op en brengt het naar de gewenste plek die door zijn vriendin vanaf het balkon aangewezen wordt. De man is ondertussen bezig met zijn 2e stoel en lijkt bijna klaar te zijn. Geen vrouw die op zijn vingers kijkt, zijn vrouw vertrouwd erop dat hij dat doet zoals hij dat al 20 jaar lijkt te doen. Zorgvuldig, doordacht en inlevend. De jongeman kijkt weer ophoog want zijn vriendin laat zich horen 'ik wil een parasol', zijn schouders weer optrekkend pakt hij de parasol, merkt hoe zwaar die dingen zijn, kijkt weer wat boos omhoog en besluit dan toch maar de zware last te tillen, liever deze zware last dan de zware last van het commentaar van zijn partner zie je hem denken. De man is klaar en haalt zijn vrouw op voor het ontbijt. De jongeman loop nonchalant weer terug naar zijn appartement. Een van de buren wil graag laten zien dat ze uit Nederland komen want de nederlandse vlag hangt prominent over het balkon. Zorgvuldig vastgeknoopt aan de reling. Een eindje verderop zien we 2 naakte mannen achter hun zorgvuldig opgehangen handdoek staan met als opdruk 'born this way', arme moeder die hen gebaard heeft, die moet wel hele brede heupen hebben gehad. We drinken onze kop koffie buiten op en lopen naar onze kamer terwijl we plannen voor de dag maken. Deze dag niet teveel zon - daar hebben weg gisteren genoeg van gehad - onze huid protesteert wat. Een dagje met de auto erop uit gaat het worden.